به بهانه‌ی پخش قسمت نهم سری فیلم‌های اسلشر اره قصد داریم به معرفی این فیلم و مرور قسمت‌های قبلی بپردازیم. ژانر ترس در سینمای هالیوود یکی از ژانرهای متفاوتی است که دیر به دیر شاهد حضور یک کار موفق و درخور در آن هستیم. چراکه اکثر موضوعات و اتفاقات به کلیشه تبدیل شده و یا پرداخت درستی ندارند. اما در سال 2004 میلادی ژانر وحشت و فیلم‌های اسلشر جان تازه‌ای گرفتند. زمانیکه استودیو لایزنگیت تصمیم گرفت قسمت نخست اره را به جای نمایش در تلوزیون و عرضه در کلوب‌ها، روز هالووین در سینماها اکران کند. با مجله چارخونه و معرفی فیلم مارپیچ همراه باشید.
معرفی فیلم مارپیچ
فیلم مارپیچ یا اره‌ی 9 آخرین قسمت اکران شده از مجموعه‌ی اره است. همین ابتدای کار باید بگوییم فیلم مارپیچ اثری بین بازسازی و دنباله بوده کمی با قسمت‌های پیشین تفاوت دارد. دقیق‌تر بخواهیم بگوییم، دارن لی بوزمن فیلمی ساخته که در دنیای اره رخ می‌دهد، اما تقریبا هیچ ارتباطی با قسمت‌های قبلی ندارد. نکته‌ای که در 8 قسمت قبلی شاهدش بودیم. شروع فیلم با یکی از همان کلیشه‌های اره‌ای است. با این تفاوت که اینبار قصه از دید کاراگاهان نمایش داده می‌شود. زاویه دیدی که در اره‌های قدیمی جایی نداشت.
همه‌ی ما سری فیلم‌های اره را با خشونت‌های بی‌دریغش می‌شناسیم. خشونت‌هایی که مو به تنمان سیخ می‌کنند. اما در فیلم مارپیچ یا همان اره‌ی 9 همه چیز رنگ دیگری دارد. باوجود اینکه از المان‌های ثابت و قدیمی بسیاری استفاده شده ولی تیم سازنده قصد ساخت اثری تازه را داشتند. اثری با درون مایه‌ی اره‌ای که اینبار به مسائل عمیق‌تری می‌پردازد. از همین رو بازیگران چهر‌ه‌ای نظیر ساموئل جکسون و کریس راک به چشم می‌خورند. اما نتیجه‌ی نهایی همچنان نامعلوم است. “مارپیچ” نه یک فیلم کاراگاهی مناسب و معمولی است و نه یک اسلشر هیجان‌انگیز که مورمورتان کند.
مروری بر سری اره به بهانه‌ی فیلم مارپیچ
17 سال پیش نخستین قسمت از سری فیلم‌های اره اکران شد. فیلمی ترسناک و کاملا کم هزینه که توسط جیمز وان ساخته شده بود. پس از اکران این فیلم در سال 2004 موفقیت بزرگی (سود 10.5 برابری) نصیب کمپانی شد و این فیلم را به یکی از سودآور‌ترین ترسناک‌های تاریخ تبدیل کرد. وجود همه‌ی این موفقیت‌ها دلیل بر کیفیت بالای سری فیلم‌های اره نمی‌شود. چراکه اصول داستان‌گویی و روایت در این فیلم‌ها کاملا فراموش شده‌اند. دلیل اصلی آن هم اضافه شدن خط داستانی تازه بعد از اکران فیلم‌ها است.
به موازات این موضوع کم لطفی است اگر از این مجموعه تعریف نکنیم. مجموعه‌ای 9 قسمتی که خط داستانی متصلی داشته و پر از پیچیدگی، هیجان، ترس و وحشت هستند. کارکتر منفی قصه نیز در نوع خود انقلابی در فیلم‌های ترسناک بود. پیرمردی سرطانی که تنها تشنه‌ی آدم کشتن است. با وجود اینکه “جیگسا” در یکی از فیلم‌ها می‌میرد، هنوز هم سایه‌اش در فیلم مارپیچ سنگینی می‌کند.
تیم سازنده
فیلم مارپیچ را یکی از پدران اره، دارن لین بوزمن کارگردانی کرده است. دارن پیش از این قسمت‌های 2،3 و 4 اره را کاگردانی کرده و فیلمنامه‌ی یک قسمت را نیز به نگارش درآورده بود. تیم نویسندگان فیلم از جاش استولبرگ و پیت گلدفینگر تشکیل شده که کارهای موفق چندانی در کارنامه‌ی آنها به چشم نمی‌خورد. هر دو در تیم نویسندگان فیلم جیگسا و پیرانا حضور داشتند.
بازیگران اصلی کار نیز برای عده‌ی زیادی چهره‌های آشنایی هستند. ساموئل جکسون دوست‌داشتنی که از پالپ فیکشن و انتقام جویان با او خاطره داریم و کریس راک صداگذار گورخر ماداگاسکار که شاید چندان هم مناسب این نقش نبود. البته فراموش نکنید که کریس راک تهیه‌کننده‌ی اجرایی فیلم مارپیچ است.
حرف آخر …
باوجود کم و کاستی‌های فراوان در این فیلم شاهد برخی سکانس‌های اره‌ای هستیم. سکانس‌هایی که وعده‌ی قسمت‌های بعدی را می‌دهند. این فیلم با المان‌های همیشگی اره توانست ثابت کند که این فیلم هنوز هم عاشقان خود را برای مدتی سرگرم شدن به سینما خواهد کشاند.
